สพฉ.หวังขยายเครือข่ายกู้ชีพไปยังท้องถิ่น เพิ่ม60%สร้างทางรอดคนป่วยฉุกเฉิน

 

นพ.วิทยา ชาติบัญชาชัย คณะกรรมการการแพทย์ฉุกเฉิน  กล่าวว่า  ระบบการแพทย์ฉุกเฉิน มีเป้าหมายหลักคือให้ประชาชนได้รับบริการทางการแพทย์ฉุกเฉินที่ได้มาตรฐาน  มีประสิทธิภาพอย่างทั่วถึงและเท่าเทียม โดยการป้องกันให้การเจ็บป่วยฉุกเฉินเกิดขึ้นน้อยที่สุด จัดการให้ผู้ป่วยฉุกเฉินได้รับการปฏิบัติการฉุกเฉินที่ได้มาตรฐาน จนพ้นภาวะฉุกเฉินหรือได้รับการบำบัดรักษาเฉพาะอย่างทันท่วงที  จะส่งผลให้ลดการเสียชีวิตและลดความพิการ จากการบาดเจ็บและเจ็บป่วยฉุกเฉิน  โดยเป้าหมายดังกล่าวนี้ต้องอาศัยความร่วมมือในการดำเนินงานการแพทย์ฉุกเฉินจากองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ซึ่งมีบทบาทภารกิจที่บัญญัติไว้ชัดเจน ในพระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ.2542  ที่ระบุว่าองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นสามารถดำเนินการการรักษาพยาบาลผู้ป่วยฉุกเฉินไม่ว่าเป็นการรักษาในสถานพยาบาลหรือนอกสถานพยาบาล และพระราชบัญญัติการแพทย์ฉุกเฉิน พ.ศ.2551 มาตรา 33 วรรคสองที่บัญญัติว่า เพื่อส่งเสริมการมีบทบาทตามความพร้อม และความจำเป็นของประชาชนในท้องถิ่น ให้คณะกรรมการการแพทย์ฉุกเฉิน (กพฉ.) สนับสนุนและประสานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น เพื่อกำหนดหลักเกณฑ์ให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นผู้ดำเนินงานและบริหารจัดการระบบการแพทย์ฉุกเฉินในระดับท้องถิ่นหรือพื้นที่

 

“องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นคือกลุ่มคนทำงานที่ถือว่าใกล้ชิดกับประชาชนมากที่สุด ดังนั้นจึงถือว่ามีความสำคัญ ซึ่งหากท้องถิ่นมีการจัดระบบการแพทย์ฉุกเฉินที่ดี ก็ย่อมส่งผลให้ประชาชนในพื้นที่ได้รับโอกาสและเข้าถึงการบริการทางการแพทย์ฉุกเฉินที่มากขี้นด้วย ดังนั้นหากเราสามารถจัดระบบ และมีกองทุนการแพทย์ฉุกเฉินเพื่อสนับสนุนการทำงานให้มีประสิทธิภาพ และมีความคล่องตัวมากขึ้น ก็ย่อมส่งผลดีด้วย” นพ.วิทยากล่าว

 

ด้าน นพ.อนุชา เศรษฐเสถียร เลขาธิการสถาบันการแพทย์ฉุกเฉิน แห่งชาติ (สพฉ.)  กล่าวว่า  การจัดประชุมดังกล่าว มีขึ้นเพื่อค้นหา และร่วมกันพิจารณารูปแบบกองทุนการแพทย์ฉุกเฉินองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นระดับจังหวัด และนำมายกร่างหลักเกณฑ์ ให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นสามารถดำเนินงานและบริหารจัดระบบการแพทย์ฉุกเฉินในการให้บริการแก่ประชาชนได้ ตามพระราชบัญญัติการแพทย์ฉุกเฉิน พ.ศ.2551 ได้อย่างมีประสิทธิภาพและสอดคล้องกับบริบทของแต่ละพื้นที่ สำหรับในอนาคต สพฉ.ตั้งเป้าว่าจะต้องมีองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีระบบการแพทย์ฉุกเฉินให้ครอบคลุมมากที่สุด หรือ “1 กู้ชีพ 1 ตำบล”  เพราะการจัดตั้งชุดปฏิบัติการที่ให้บริการครอบคลุมพื้นที่ ถือเป็นโอกาสพัฒนาคุณภาพชีวิตประชาชน

 

ปัจจุบันมีองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นทั้งสิ้นรวม 7,851 แห่ง จำแนกเป็นองค์การบริหารส่วนจังหวัด 76แห่ง เทศบาล 2,082 แห่ง องค์การบริหารส่วนตำบล 5,693 แห่ง รูปแบบพิเศษ  2  แห่ง ในจำนวนนี้มีองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่ดำเนินงานและบริหารจัดการระบบการแพทย์ฉุกเฉินเฉพาะในพื้นที่ตนเอง 4,731 แห่ง คิดเป็นร้อยละ 60.03 เมื่อรวมการดำเนินงานกับภาคีเครือข่าย เช่น มูลนิธิ และหน่วยงานอื่นที่มีส่วนร่วมในพื้นที่จะมีความครอบคลุมจำนวน 6,683 แห่ง คิดเป็นร้อยละ 85.12  ในจำนวนนี้มีการปฏิบัติงานเพื่อรับส่งผู้ป่วยฉุกเฉิน จำนวน  4,026 แห่ง คิดเป็นร้อยละของการปฏิบัติงาน  60.24