"วิวัฒนาการซอมบี้" สะท้อนความนิยมร่วมสมัย

จากที่เคยสร้างความสะพึงกลัวในรูปแบบของภัยที่ค่อยๆ คุกคาม วันนี้รูปแบบการจู่โจมของซอมบี้ในหนังมีการพัฒนาหลากหลายเพิ่มขึ้น สะท้อนความนิยมที่มีต่อหนังแนวสยองขวัญที่กลายเป็นกระแสในวัฒนธรรมร่วมสมัย

เบนและบาร์บรา 2 นักเดินทางซึ่งติดอยู่ในย่านชนบทอันห่างไกล ต้องเอาชีวิตรอดเพียงลำพังจากกองทัพซากศพเดินได้ ที่ออกไล่ล่าอย่างไม่ลดละ คือเรื่องราวสยองขวัญที่อยู่ใน Night of the Living Dead ภาพยนตร์สยองขวัญคลาสสิกของ จอร์จ เอ. โรเมโร่ ซึ่งวงการให้ฉายาเป็นเจ้าพ่อแห่งซอมบี้ เมื่อผลงานปี 1968 เรื่องนี้นอกจากจะเป็นต้นแบบให้แก่ผู้สร้างหนังสยองขวัญ ทำให้สิ่งมีชีวิตที่ฟื้นจากความตายอย่างซอมบี้เป็นที่รู้จักในวงกว้าง

ซอมบี้มีพื้นฐานความเชื่อจากลัทธิวูดูในแอฟริกาเกี่ยวกับการปลุกเสกซากศพให้กลับมาเคลื่อนไหวโดยคาถาอาคม เริ่มเป็นรู้จักในวัฒนธรรมตะวันตกในศตวรรษที่ 19 ในรูปของตำนานเรื่องเล่า โดยเฉพาะความโด่งดังของ Frankenstein นิยายโดย แมรี เชลลีย์ ที่จินตนาการเรื่องการปลุกคนตายด้วยขบวนการทางวิทยาศาสตร์ ซึ่งในภาพยนตร์ยุคแรก ลักษณะของซอมบี้จะดูคล้ายคนที่ถูกล้างสมองเพื่อนำมาใช้ประโยชน์บางอย่าง ทั้งในหนังขาวดำอย่าง White Zombie หรือ I Walked with a Zombie

ซอมบี้ในยุคหลังมีการพัฒนารูปแบบในการนำเสนอ ตั้งแต่การจู่โจมที่โหดร้ายมากขึ้น และเปลี่ยนจากการเดินลากขาเป็นการเข้าถึงเป้าหมายได้อย่างรวดเร็ว ขณะที่ความนิยมของหนังซอมบี้ขยายตัวจากแฟนหนังสยองขวัญไปสู่แฟนหนังทั่วไป ทำให้เกิดหนังหลายๆ แนวที่นำซอมบี้เป็นองค์ประกอบสำคัญของหนัง ทั้งแนวตลกล้อเลียนอย่าง Shaun of the Deadและ Zombieland หรือเรื่องราวความรักที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นระหว่างซอมบี้และเหยื่ออย่างมนุษย์ใน Warm Bodies ซึ่งบางเรื่องได้เปลี่ยนการรับรู้ของผู้ชม ด้วยการแสดงความเห็นใจต่อซอมบี้ ในฐานะเหยื่อที่ไม่อาจช่วยตนเองได้ ขณะที่มนุษย์กลับถูกบรรยายเป็นวายร้าย เช่นใน28 Weeks Later ซึ่งมีฉากที่นายพลสั่งสังหารทั้งซอมบี้และผู้บริสุทธิ์ไปพร้อมๆ กันอย่างเลือดเย็น