"พออยู่พอกิน" คำพูดถ่อมตัวของชาวชุมชนท่าเรือ จ.นครพนม แทบทุกราคาเรือนจะพูดแบบนี้ ...แต่เมื่อไปเจาะจริงๆแล้ว ... ชุมชนมีรายได้หลักจากอาชีพ ทอผ้าไหม และ ทำแคน ทำพิณ ซึ่งแต่ละบ้านมีคิวจองกันยาวเหยียด มีรายได้ตามแรงขยัน เงินเก็บจากหลักพันถึงหลักหมื่นต่อเดือน ถึงกระนั้นพวกเขาไม่เคยละทิ้งผืนนา และอาชีพทำนาของบรรบุรุษ เพราะยังถือคติเดิม ว่ามีนามีข้าวเอาไว้กินไม่ต้องซื้อ ไม่เว้นแต่ครู ข้าราชการในชุมชน ความมั่นคงที่น่าหวงแหนนี้ ทำให้คนสูงวัย ผู้นำชุมชน ช่วยกันเชื่อมโยงสายสัมพันธ์ บ้าน วัด โรงเรียนไม่ให้ขาดกัน ชุมชนลงมือทำ และไม่หยุดพัฒนา โรงเรียนช่วยรักษาและขยายผล วัดช่วยสนับสนุนพื้นที่และประคับประคองจิตใจ รักษาแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงให้อยู่ยั่งยืนและเป็นภูมิคุ้มกันให้คนรุ่นหลัง
"พออยู่พอกิน" คำพูดถ่อมตัวของชาวชุมชนท่าเรือ จ.นครพนม แทบทุกราคาเรือนจะพูดแบบนี้ ...แต่เมื่อไปเจาะจริงๆแล้ว ... ชุมชนมีรายได้หลักจากอาชีพ ทอผ้าไหม และ ทำแคน ทำพิณ ซึ่งแต่ละบ้านมีคิวจองกันยาวเหยียด มีรายได้ตามแรงขยัน เงินเก็บจากหลักพันถึงหลักหมื่นต่อเดือน ถึงกระนั้นพวกเขาไม่เคยละทิ้งผืนนา และอาชีพทำนาของบรรบุรุษ เพราะยังถือคติเดิม ว่ามีนามีข้าวเอาไว้กินไม่ต้องซื้อ ไม่เว้นแต่ครู ข้าราชการในชุมชน ความมั่นคงที่น่าหวงแหนนี้ ทำให้คนสูงวัย ผู้นำชุมชน ช่วยกันเชื่อมโยงสายสัมพันธ์ บ้าน วัด โรงเรียนไม่ให้ขาดกัน ชุมชนลงมือทำ และไม่หยุดพัฒนา โรงเรียนช่วยรักษาและขยายผล วัดช่วยสนับสนุนพื้นที่และประคับประคองจิตใจ รักษาแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงให้อยู่ยั่งยืนและเป็นภูมิคุ้มกันให้คนรุ่นหลัง