“การใช้เรือบรรทุกเกลือ” ที่บ้านกาหลง และบ้านบางโทรัด อ.เมือง จ.สมุทรสาคร ชาวบ้านที่นี่มีอาชีพหลากหลายที่เกี่ยวกับน้ำทะเล เนื่องจากพื้นที่ของหมู่บ้านนั้นตั้งอยู่ติดกับทะเล การทำ “นาเกลือ” เป็นสิ่งที่ทำกันมาเนิ่นนานตั้งแต่บรรพบุรุษ เกลือของที่นี่เป็นเกลือที่เอาไว้ใช้เพื่อการอุปโภคในโรงงานอุตสาหกรรม ชาวบ้านที่นี่จะเก็บเกลือไว้ในอาคารไม้ไผ่ ซึ่งชาวบ้านเรียกว่า “ยุ้งเกลือ” ในหน้าแล้งเกลือจะเต็มยุ้งพร้อมขนออกไปขาย ซึ่งการขนเกลือก็ต้องใช้เรือ เพราะถนนยังเข้าไม่ถึง ดังนั้นจึงไม่แปลกที่เราจะเห็นยุ้งตั้งอยู่ขนาบกับคลองเล็กคลองน้อย ก็เพื่อเป็นการสะดวกในการใช้เรือเข้ามาขนเกลือนั่นเอง ในอดีตนั้นจะขนเกลือออกไปด้วยการหาบ หลังจากหาบก็เริ่มใช้เรือเข้ามาขน โดยสมัยก่อนมีเรือขนเกลือมากกว่า 100 ลำเลยทีเดียว แต่ปัจจุบันในพื้นที่แถบนี้ลดลงไปเหลือไม่ถึง 10 ลำแล้ว เรือไม้เก่าแก่เหล่านี้ส่วนใหญ่นั้นมีมาตั้งแต่รุ่นพ่อแม่
“ลุงพร” ชัยพร กี้เจริญ ผู้เป็นเจ้าของเรือขนเกลือลำใหญ่ที่สุดแห่งบ้านบางโทรัด จ.สมุทรสาคร เล่าย้อนให้ฟังว่า ลุงรับจ้างขนเกลือตั้งแต่อายุ 24 ปี ปัจจุบันขับเรือขนเกลือมาเกือบ 40 ปี โดยมีพี่ชายฝึกหัดให้ตั้งแต่หนุ่ม ๆ แล้ว การออกไปขนเกลือจะใช้เวลานานเพราะต้องรอน้ำขึ้นน้ำลง การเดินเรือที่ใช้ภูมิปัญญา “ธรรมชาติ” เป็นผู้กำหนด ว่าออกเรือได้เมื่อไรนั้นก็เป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก “น้ำเป็น น้ำตาย” เป็นศัพท์ที่ชาวบ้านใช้เรียกน้ำเวลาที่จะเอาเรือออกไปทำงาน หากธรรมชาติไม่เป็นใจ เรือก็ไม่สามารถที่จะออกไปทำงานได้ ลุงพรเล่าว่าการขับเรือและการเป็นนายท้ายเรือไม่มีใครสอน ทุกอย่างต้องจดจำและแก้ปัญหาเฉพาะหน้า โดยเฉพาะการที่ต้องรู้ใจสายน้ำและจดจำคลอง ไม่ว่าจะกี่คดกี่โค้งต้องรู้ให้หมด และเป็นงานที่หนัก
ติดตามชมในรายการซีรีส์วิถีคน วันจันทร์ที่ 9 ธันวาคม 2562 เวลา 21.45 - 22.15 น. ทางไทยพีบีเอส รับชมออนไลน์ทาง www.thaipbs.or.th/Live
“เรือขนเกลือ” วิถีชาวน้ำ จ.สมุทรสาคร
“การใช้เรือบรรทุกเกลือ” ที่บ้านกาหลง และบ้านบางโทรัด อ.เมือง จ.สมุทรสาคร ชาวบ้านที่นี่มีอาชีพหลากหลายที่เกี่ยวกับน้ำทะเล เนื่องจากพื้นที่ของหมู่บ้านนั้นตั้งอยู่ติดกับทะเล การทำ “นาเกลือ” เป็นสิ่งที่ทำกันมาเนิ่นนานตั้งแต่บรรพบุรุษ เกลือของที่นี่เป็นเกลือที่เอาไว้ใช้เพื่อการอุปโภคในโรงงานอุตสาหกรรม ชาวบ้านที่นี่จะเก็บเกลือไว้ในอาคารไม้ไผ่ ซึ่งชาวบ้านเรียกว่า “ยุ้งเกลือ” ในหน้าแล้งเกลือจะเต็มยุ้งพร้อมขนออกไปขาย ซึ่งการขนเกลือก็ต้องใช้เรือ เพราะถนนยังเข้าไม่ถึง ดังนั้นจึงไม่แปลกที่เราจะเห็นยุ้งตั้งอยู่ขนาบกับคลองเล็กคลองน้อย ก็เพื่อเป็นการสะดวกในการใช้เรือเข้ามาขนเกลือนั่นเอง ในอดีตนั้นจะขนเกลือออกไปด้วยการหาบ หลังจากหาบก็เริ่มใช้เรือเข้ามาขน โดยสมัยก่อนมีเรือขนเกลือมากกว่า 100 ลำเลยทีเดียว แต่ปัจจุบันในพื้นที่แถบนี้ลดลงไปเหลือไม่ถึง 10 ลำแล้ว เรือไม้เก่าแก่เหล่านี้ส่วนใหญ่นั้นมีมาตั้งแต่รุ่นพ่อแม่
“ลุงพร” ชัยพร กี้เจริญ ผู้เป็นเจ้าของเรือขนเกลือลำใหญ่ที่สุดแห่งบ้านบางโทรัด จ.สมุทรสาคร เล่าย้อนให้ฟังว่า ลุงรับจ้างขนเกลือตั้งแต่อายุ 24 ปี ปัจจุบันขับเรือขนเกลือมาเกือบ 40 ปี โดยมีพี่ชายฝึกหัดให้ตั้งแต่หนุ่ม ๆ แล้ว การออกไปขนเกลือจะใช้เวลานานเพราะต้องรอน้ำขึ้นน้ำลง การเดินเรือที่ใช้ภูมิปัญญา “ธรรมชาติ” เป็นผู้กำหนด ว่าออกเรือได้เมื่อไรนั้นก็เป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก “น้ำเป็น น้ำตาย” เป็นศัพท์ที่ชาวบ้านใช้เรียกน้ำเวลาที่จะเอาเรือออกไปทำงาน หากธรรมชาติไม่เป็นใจ เรือก็ไม่สามารถที่จะออกไปทำงานได้ ลุงพรเล่าว่าการขับเรือและการเป็นนายท้ายเรือไม่มีใครสอน ทุกอย่างต้องจดจำและแก้ปัญหาเฉพาะหน้า โดยเฉพาะการที่ต้องรู้ใจสายน้ำและจดจำคลอง ไม่ว่าจะกี่คดกี่โค้งต้องรู้ให้หมด และเป็นงานที่หนัก
ติดตามชมในรายการซีรีส์วิถีคน วันจันทร์ที่ 9 ธันวาคม 2562 เวลา 21.45 - 22.15 น. ทางไทยพีบีเอส รับชมออนไลน์ทาง www.thaipbs.or.th/Live
ซีรีส์วิถีคน
การขนส่ง
คนชายขอบ
“โอ่ง” สร้างอาชีพ
หมากคือชีวิต
อาชีพโบราณในเมืองมัณฑะเลย์ ประเทศเมียนมา
วิถีเก่าในเมืองใหญ่
วิถีใต้สุด บ้านซาโห่ จ.ยะลา
วิถีชาวนาโบราณ จ.ปัตตานี และหมู่บ้านขนมโบราณ จ.นราธิวาส
วิถีพหุวัฒนธรรม อ.ตากใบ
วิถีโบราณหมู่บ้านแลกข้าว
มรดกกลางลำน้ำโขง
วิถีกลางป่า “บ้านกรูโบ”
“ม้าและล่อ” พาหนะขนส่งของคนพื้นที่สูง
“ขนส่งทางเรือ” เมืองเกิ่นเทอ ประเทศเวียดนาม
หมู่บ้านรถจี๊ป
คนหาปลาแห่งเทือกเขาบรรทัด
“หาบเร่” เดลิเวอรี่โบราณ
ผู้พิชิต "มะพร้าว"
ซูเปอร์มาร์เก็ตเครื่องจักสาน
“ช้างไถนา” วิถีโบราณบ้านนาเกียน จ.เชียงใหม่
วิถีโบราณ "หมู่บ้านคนผมจุก" เมืองมะกวย ประเทศเมียนมา
"ผักฝังดิน" วิถีโบราณ บ้านปางสา จ.เชียงราย
วิถีโบราณ บ้านเหมืองแพร่ จ.เลย
วิถีเก่าในเมืองใหญ่ ย่างกุ้ง ประเทศเมียนมา
พัดทดน้ำ มรดกจากบรรพบุรุษ
“เรือขนเกลือ” วิถีชาวน้ำ จ.สมุทรสาคร
“เรือขายน้ำจืด” วิถีชาวน้ำ บ้านปากน้ำเวฬุ จ.จันทบุรี
"ขี้ไต้ยางนา" ขุมทรัพย์จากป่า บ้านสร้างถ่อใน จ.อำนาจเจริญ
ขุมทรัพย์ในบ่อน้ำ อ.ชุมพลบุรี จ.สุรินทร์
เรือผีหลอก ภูมิปัญญาการหาปลาในแม่น้ำเจ้าพระยา อ.สรรพยา จ.ชัยนาท
ซีรีส์วิถีคน
การขนส่ง
คนชายขอบ
“โอ่ง” สร้างอาชีพ
หมากคือชีวิต
อาชีพโบราณในเมืองมัณฑะเลย์ ประเทศเมียนมา
วิถีเก่าในเมืองใหญ่
วิถีใต้สุด บ้านซาโห่ จ.ยะลา
วิถีชาวนาโบราณ จ.ปัตตานี และหมู่บ้านขนมโบราณ จ.นราธิวาส
วิถีพหุวัฒนธรรม อ.ตากใบ
วิถีโบราณหมู่บ้านแลกข้าว
มรดกกลางลำน้ำโขง
วิถีกลางป่า “บ้านกรูโบ”
“ม้าและล่อ” พาหนะขนส่งของคนพื้นที่สูง
“ขนส่งทางเรือ” เมืองเกิ่นเทอ ประเทศเวียดนาม
หมู่บ้านรถจี๊ป
คนหาปลาแห่งเทือกเขาบรรทัด
“หาบเร่” เดลิเวอรี่โบราณ
ผู้พิชิต "มะพร้าว"
ซูเปอร์มาร์เก็ตเครื่องจักสาน
“ช้างไถนา” วิถีโบราณบ้านนาเกียน จ.เชียงใหม่
วิถีโบราณ "หมู่บ้านคนผมจุก" เมืองมะกวย ประเทศเมียนมา
"ผักฝังดิน" วิถีโบราณ บ้านปางสา จ.เชียงราย
วิถีโบราณ บ้านเหมืองแพร่ จ.เลย
วิถีเก่าในเมืองใหญ่ ย่างกุ้ง ประเทศเมียนมา
พัดทดน้ำ มรดกจากบรรพบุรุษ
“เรือขนเกลือ” วิถีชาวน้ำ จ.สมุทรสาคร
“เรือขายน้ำจืด” วิถีชาวน้ำ บ้านปากน้ำเวฬุ จ.จันทบุรี
"ขี้ไต้ยางนา" ขุมทรัพย์จากป่า บ้านสร้างถ่อใน จ.อำนาจเจริญ
ขุมทรัพย์ในบ่อน้ำ อ.ชุมพลบุรี จ.สุรินทร์
เรือผีหลอก ภูมิปัญญาการหาปลาในแม่น้ำเจ้าพระยา อ.สรรพยา จ.ชัยนาท