ความโดดเด่นของภูมิประเทศและภูมิอากาศ ทำให้เกิดวัตถุดิบเฉพาะถิ่นที่ชาวล้านนาได้นำมาใช้ประโยชน์ในชีวิตประจำวัน หลายสิ่งหลายอย่างกลายเป็นสินค้าของดีจากท้องถิ่น ต้นทุนทางวัฒนธรรมหลอมรวมเป็นส่วนหนึ่งของผลิตภัณฑ์ ทั้งงานจักสานจากไม้ไผ่และผ้าทอย้อมสีธรรมชาติ พร้อมกันนั้นผู้คนในชุมชนก็ทำงานร่วมกัน เพื่อสร้างสรรค์การท่องเที่ยวให้ถิ่นล้านนาดำรงสืบไป
ออกไปพบปะครูช่างของกลุ่มหัตถกรรมผ้าชนเผ่าลีซอหนองตอง ที่จุดประกายให้นักออกแบบนำความโดดเด่นจากเทคนิคการเย็บทับซ้อนต่อกันจนเป็นผ้าผืนยาวที่พวกเขาไม่เคยทำมาก่อน ฉีกกฎเดิม ๆ เปิดตลาดใหม่ที่ไม่จำกัดอยู่แค่เสื้อผ้าม่อห้อม แต่มุ่งที่จะนำเอางานฝีมือท้องถิ่นจากเครือข่ายชุมชน