นับตั้งแต่เทคโนโลยีการถ่ายภาพเข้ามาในสยาม เชียงใหม่ก็ได้รับการบันทึกลงแผ่นฟิล์มด้วยฝีมือของช่างภาพหลายคน อาทิ มิสเตอร์ เอ็ม ทานากะ ช่างภาพชาวญี่ปุ่น ที่บุกเบิกการถ่ายภาพในเชียงใหม่ รวมถึงหลวงอนุสารสุนทรกิจ และบุญเสริม สาตราภัย ที่ได้บันทึกภาพเชียงใหม่ผ่านเลนส์กล้อง ถือเป็นการบันทึกประวัติศาสตร์สังคมเชียงใหม่ ก่อนที่เชียงใหม่จะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างในปัจจุบัน
เรียนรู้เรื่องราวประวัติศาสตร์เชียงใหม่ วิเคราะห์บทเรียนและคุณค่าจากงานสมโภชเชียงใหม่ 700 ปีในอดีต ซึ่งถือเป็นวาระแห่งจุดเริ่มต้นแห่งการจุดประกาย ทบทวน รื้อฟื้นศิลปะวัฒนธรรม ตำรา ภาษา และชาติพันธุ์อันเป็นรากเหง้าของเชียงใหม่ และจากงานสมโภชครั้งสำคัญ ได้นำพาเชียงใหม่ผ่านยุคสมัย จนกลายเป็นเมืองต้นแบบ และถูกคาดหวังให้เป็นเมืองยั่งยืนต่อไปในอนาคต
ในเมืองเชียงใหม่มีกลุ่มชาวมุสลิมอยู่หลากหลายกลุ่ม อาทิ ชาวมุสลิมเชื้อสายจีนยูนนาน หรือที่เรียกกันว่า “จีนฮ่อ” รวมไปถึงชาวมุสลิมเชื้อสายเอเชียใต้ ที่อพยพมาจากบังกลาเทศ ปากีสถาน อินเดีย นอกจากนี้ยังมีมุสลิมพม่า มุสลิมปาทาน มุสลิมมาเลย์ ที่อพยพเข้ามาในภายหลัง ชาวมุสลิมที่อาศัยอยู่มานาน มักเรียกตัวเองว่า “มุสลิมคนเมือง” เพราะมีการดำเนินชีวิต ทั้งภาษาและความเป็นอยู่ที่คล้ายคลึงและกลมกลืนเป็นเนื้อเดียวกัน ยกเว้นเพียงแค่นับถือศาสนาต่างกันเท่านั้น
กรุงเทพฯ เปลี่ยนแปลงอยู่ทุกวันโดยเราแทบจะไม่รู้สึกตัว แต่ถ้าเราได้นำภาพสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่งในอดีต มาเปรียบเทียบกับปัจจุบัน เราจะเห็นความแตกต่างอย่างไม่น่าเชื่อ มาร่วมเรียนรู้ความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนกับพื้นที่ ตลอดจนการพัฒนาเศรษฐกิจ สังคม โครงสร้างพื้นฐานต่างๆ ที่เรียกรวมได้ว่าคือ “ชีวิตวัฒนธรรม” ของกรุงเทพฯ ที่ผ่านเวลามาและเปลี่ยนไปตลอดระยะเวลา 241 ปี
จุดเริ่มต้นชุมชนขาวอินเดียในเชียงใหม่ เป็นผลมาจากสยามได้ทำสนธิสัญญาเบาว์ริง ทำให้ชาวอินเดียในฐานะคนบังคับของอังกฤษ เดินทางเข้ามาทำงานและค้าขาย โดยแรกเริ่มตั้งถิ่นฐานอยู่บริเวณย่านวัดเกตการาม และตำบลช้างม่อย ในเชียงใหม่ ต่อมากลุ่มชาวซิกข์ได้ตั้งคุรุดวาราหรือวัดซิกข์ขึ้นติดกับวัดเกตการาม มีทั้งชาวซิกข์ ชาวซิกข์นามธารี และชาวฮินดูไปประกอบศาสนกิจร่วมกัน กระทั่งปัจจุบันชุมชนชาวอินเดียที่นับถือศาสนาอันหลากหลายนี้ ยังคงมีกิจกรรมร่วมกัน และเป็นส่วนหนึ่งในสังคมพหุวัฒนธรรมของเชียงใหม่ตลอดมา
ตามรอย “ไม้สัก” พืชเศรษฐกิจของไทยที่มีความสำคัญมาตั้งแต่โบราณ โดยป่าไม้สักในล้านนา ถือเป็นแหล่งไม้สักที่มีความอุดมสมบูรณ์ ในอดีตมีการขนส่งไปขายยังที่ต่าง ๆ รวมทั้งส่งออกไปยังต่างประเทศ และเกิดบริษัทค้าไม้ต่างชาติในประเทศขึ้นมากมาย ความสำคัญของไม้สัก ทำให้ในสมัยรัชกาลที่ 5 ทรงสถาปนา “กรมป่าไม้” ขึ้น และอนุญาตให้บริษัทต่างชาติสามารถทำสัมปทานการค้าไม้สักได้มาจนถึงปี พ.ศ. 2497
ย้อนประวัติศาสตร์ "ตลาดวโรรส" หรือกาดหลวงของเมืองเชียงใหม่ อีกหนึ่งในตลาดคู่เมืองเชียงใหม่มายาวนาน เมื่ออดีตพื้นที่บริเวณนี้เคยเป็นข่วงเมรุที่ใช้สำหรับจัดพิธีศพของเจ้าหลวงเชียงใหม่ ก่อนจะผ่านกาลเวลา และตกทอดเจ้าของมาหลายชั่วอายุคน จนเมื่อ พ.ศ.2511 เกิดเหตุการณ์ไฟไหม้ตลาด กลายเป็นจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญที่นำมาสู่การเปลี่ยนโฉมตลาดที่มีความทันสมัยมากขึ้นจนถึงปัจจุบัน
