ตอนจบ รถรางเที่ยวสุดท้ายบริพัตรบอกอารักษ์ว่า สร้อยระย้า ลูกสาวจะมางานแต่งของอารักษ์ อารักษ์นึกถึงอดีตที่คุยกับมุกดาถึงชื่อ สร้อยระย้า ส่วนภราดรตัดสินใจไม่ทำหนังกับนทีแล้ว
ตอนที่ 11 จดหมายรักสุดท้ายพ่อนทีทำความเข้าใจและยอมรับตัวตนของนที บริพัตรบอกนทีและภราดรว่าตนและอารักษ์จะออกทุนให้ทั้งคู่ทำหนัง หลังจากอารักษ์ได้อ่านบทก็โกรธและรับไม่ได้จึงเรียกนทีไปต่อว่า
ตอนที่ 10 คำสารภาพบริพัตรคุยเรื่องบ้านคนสูงวัยกับภราดร ทำให้ภราดรได้เรียนรู้เรื่องราวของบริพัตรมากขึ้น ส่วนซอแก้วเปลี่ยนใจไม่เล่นหนังหลังจากรู้ทัศนคติของผู้กำกับ ภราดรลดทิฐิกลับไปดูแลพ่อที่ป่วยใกล้สิ้นลม
ตอนที่ 9 สู้เพื่อแพ้อารักษ์และบริพัตรออกเดินทางท่องเที่ยว ส่วนนทีกับภราดรนำเสนอบทหนังให้กรรมการ ภราดรเห็นไม่ตรงกับกรรมการ ด้วยความใจร้อนเลยโต้เถียงเสียดสีแทนการให้เหตุผล
ตอนที่ 8 พิษรักอารักษ์ดีใจที่ได้กินข้าวพร้อมหน้ากันและออกคำสั่งให้ทุกคนกลับมาอยู่บ้าน ซอแก้วประกวดร้องเพลงแต่ตกรอบ นทีปลอบใจทำให้ซอแก้วหวั่นไหวและเข้าใจผิด
ตอนที่ 7 รักแท้หรือแค่เหงานทีกับภราดรคุยกันเรื่องทิศทางบทภาพยนตร์ บุหงาออกจากบ้านอารักษ์ทำให้อารักษ์คิดถึงเรื่องต่าง ๆ ในอดีต เริ่มน้อยใจชีวิตว่าอยู่ต่อเพื่ออะไร
ตอนที่ 6 บ้านนทีได้รับรู้ว่าภราดรกำลังมีปัญหา หลังภราดรมาขอโทษ ทั้งคู่ปรับความเข้าใจกัน อารักษ์รู้แล้วว่ามีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นที่ร้านอาหารและบริพัตรมีส่วนในเรื่องนี้จึงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
ตอนที่ 5 มุมมองหลังจากเพิ่มเมนูอาหารจานเดียว ร้านก็ขายดีทุกขึ้นทุกวันจนบริพัตรเสนอตัวช่วย บุหงาไม่กล้าบอกอารักษ์เรื่องเพิ่มเมนูอาหาร แต่ตัดสินใจจะทำร้านอาหารต่อ ทั้งที่ใจก็กลัวอารักษ์โกรธ
ตอนที่ 4 แมวไม่อยู่หนูร่าเริงนที ภราดรและบริพัตร บังเอิญเห็นซอแก้วหลังถูกไล่ออกจากบ้านจึงชวนมานั่งด้วยกัน บุหงาโทรมาบอกซอแก้วว่าอารักษ์เข้าโรงพยาบาล ทุกคนรีบไปเยี่ยม
ตอนที่ 3 อดีตที่อยากลืมอารักษ์พาบริพัตรไปดูความเปลี่ยนแปลงของสถานที่ต่าง ๆ ที่เคยเห็นในอดีต บริพัตรชวนคุยเรื่องมุกดาจึงทำให้ทั้งคู่ทะเลาะกันรุนแรงถึงขั้นแตกหัก
ตอน 2 เพื่อนใหม่อารักษ์เข้าครัวทำอาหารเลี้ยงเพื่อนรักที่ไม่เจอกันมานาน บริพัตรพูดถึงอดีตกับความกังวลใจให้ทั้งสองหนุ่มฟัง ทำให้ภราดรเข้าใจว่าทั้งสองคนแย่ง "มุกดา"
ตอน 1 เพื่อนเก่า เพื่อนแก่ณ ร้านอาหารรถราง "นที" นัด "ภราดร" ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทให้มาช่วยกันเขียนบทภาพยนตร์ที่จะส่งประกวด โดยได้แรงบันดาลใจมาจากบทกลอนที่เขียนแขวนไว้ที่ร้าน
