บทบาทของ "แม่" ผู้เป็นทุกอย่างของลูกผู้พิการ

แม่ใน จ.พิจิตร ต้องใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตเพื่อดูแลลูกที่พิการทางสมอง หลังจากสามีซึ่งเป็นเสาหลักของครอบครัวจากไปอย่างไม่มีวันกลับเพียงเพื่อให้ลูกสามารถช่วยเหลือตัวเองได้ยามที่ตัวเองหมดลมหายใจแล้ว

 

 

แม้ตลอดทั้งวันนางประเทือง ธรรมชาติ อายุ 54 ปี ชาวบ้านตำบลสามง่าม อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร จะมีบุตรชายวัย 24 ปีผู้พิการทางสมองตามติดเป็นเงา แต่เธอกลับไม่เคยท้อในการนำลูกชายปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน รวมถึงการออกกำลังกาย ด้วยวิธีการต่าง ๆ เพื่อหวังให้บุตรเพียงคนเดียวมีพัฒนาการที่ดีขึ้น

นางประเทือง เล่าว่า ก่อนหน้านี้บุตรชายสามารถช่วยเหลือตนเองได้บ้าง แต่หลังสามี ซึ่งเป็นตำรวจ ร.ต.อ.เสียชีวิตลง บุตรชายได้อาการกำเริบจนต้องออกจากการเรียน ในสถาบันอุดมศึกษาแห่งหนึ่ง เงินเก็บที่มีอยู่ก็หมดไปกับการรักษา และ เลี้ยงดูบุตร ทำให้ครอบครัวที่เหลือเพียง 2 คนต้องฝันฝ่าชีวิต โดยได้รับการช่วยเหลือจากเพื่อนบ้านเป็นครั้งคราว

ไม่ต่างจาก นางฟอง บุญมาตร ชาวบ้านตำบลวังจิก อำเภอโพธิ์ประทับช้างในวัย 75 ปี ที่ยังคงต้องทำปลูกพืชผักสวนครัวขาย เลี้ยงลูก ๆ 4 คน ซึ่งพิการทางสมองตามลำพัง หลังสามีเสียชีวิตลงเมื่อ 5 ปีก่อน และ แม้จะดูแลเลือดเนื้อเชื้อไขมาเกือบทั้งชีวิต แต่ เธอยังคงพยายามฝึกให้ลูก ๆ ทำงาน เพือให้สามารถเลี้ยงชีพตนเอง เมื่อถึงวันที่เธอหมดลม

สิ่งที่เหมือนกันของแม่ที่มีลูกผู้พิการ คือ ความมุ่งมั่นในการเลี้ยงดูบุตรด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมด้วยความรักและห่วงใย เหนืออื่นใด คือ การทำทุกวิถีทางตามความรู้ความสามารถเพื่อให้ลูกๆ สามารถดำเนินชีวิตได้ด้วยตัวเอง