ยูนิเซฟ ออกโรงเรียกร้องให้รัฐบาลเพิ่มการลงทุนในการพัฒนาเด็กเล็ก

 

พิชัยกล่าวว่าเขายินดีที่ประเทศไทยจัดทำแผนพัฒนาเด็กปฐมวัยแห่งชาติฉบับใหม่ อย่างไรก็ตาม รัฐบาลยังคงต้องจัดสรรงบประมาณและบุคลากรอีกจำนวนมากในการทำนำแผนนี้ไปสู่การปฏิบัติได้จริงอย่างมีประสิทธิภาพ

 

ในช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมา แม้ความเป็นอยู่ของเด็กในประเทศไทยจะได้รับการพัฒนาไปในหลายด้าน เช่น การแก้ปัญหาความยากจน การส่งเสริมให้เข้าถึงการรักษาพยาบาล และการออกกฎหมายเติมไอโอดีนในเกลือ แต่ความเหลื่อมล้ำยังเป็นปัญหาสำคัญ โดยเฉพาะในพื้นที่ห่างไกลและในกลุ่มประชากรที่ขาดโอกาส ทั้งนี้สถิติจากหน่วยงานภาครัฐและเอกชนชี้ให้เห็นว่า ในประเทศไทย: 

 

•ในปี 2551 มีเด็กเพียงร้อยละ 73 ที่ได้เข้าเรียนในศูนย์พัฒนาเด็กเล็กในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง ในขณะที่มีศูนย์พัฒนาเด็กเล็กเพียงร้อยละ 34 จากทั้งหมด 8,276 แห่งที่ทำการสำรวจ ได้มาตรฐานตามเกณฑ์ขั้นต่ำของรัฐบาล

 

•ทุกๆ ปี มีเด็กเกิดใหม่ร้อยละ 5-7 ที่ไม่ได้รับการจดทะเบียนเกิด ซึ่งในบางพื้นที่โดยเฉพาะในภาคเหนือและภาคอีสาน อาจสูงถึงร้อยละ 15-20 หากเด็กไม่มีสูติบัตร จะทำให้ไม่มีตัวตนทางกฎหมาย และอาจเป็นอุปสรรคต่อการได้รับการรักษาพยาบาลฟรี และสวัสดิการอื่นๆ ของรัฐ 

 

•มีเด็กแรกเกิดเพียงร้อยละ 5.4 ที่ได้กินนมแม่เพียงอย่างเดียวในช่วงหกเดือนแรกของชีวิต ซึ่งถือเป็นอัตราการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่เพียงอย่างเดียวที่ต่ำที่สุดในเอเชียและจัดอยู่ในกลุ่มที่ต่ำที่สุดในโลก

 

• มีเด็กประมาณร้อยละ 12 ที่เตี้ยแคะแกร็นกว่าเกณฑ์เนื่องจากการขาดสารอาหารเรื้อรัง ในจังหวัดชายแดนใต้อัตรานี้สูงถึงร้อยละ 32 นอกจากนี้ในประเทศไทยมีครัวเรือนเพียงร้อยละ 58 ที่เข้าถึงเกลือเสริมไอโอดีน โดยเฉพาะในชุมชนยากจนในภาคอีสาน มีครัวเรือนเพียงร้อยละ 35 เท่านั้นที่เข้าถึงเกลือเสริมไอโอดีน การขาดไอโอดีนส่งผลเสียต่อการพัฒนาสมองและระดับสติปัญญาของเด็ก 

 

•การปฏิสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดระหว่างเด็กเล็กและครอบครัวเป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับพัฒนาการทางจิตใจ ทางอารมณ์และทางสังคมของเด็ก แต่ในประเทศไทย มีเด็กถึงร้อยละ 17.5 ที่ไม่ได้อยู่กับพ่อหรือแม่ เนื่องจากพ่อหรือแม่ต้องไปทำงานในจังหวัดอื่น ในภาคอีสานอัตรานี้สูงถึงร้อยละ 24

 

•มีครอบครัวเพียงร้อยละ 44 ที่มีหนังสือเด็กมากกว่า 3 เล่ม ในขณะที่มีพ่อเพียงร้อยละ 54 ที่ทำกิจกรรมร่วมกับลูก

 

งานวิจัยในต่างประเทศจำนวนมาก ชี้ให้เห็นว่าการลงทุนในการพัฒนาเด็กเล็ก จะช่วยส่งเสริมสติปัญญา ทักษะทางอารมณ์และสังคมให้แก่เด็ก อีกทั้งยังช่วยสร้างความเจริญก้าวหน้าทางสังคมและลดปัญหาความเหลื่อมล้ำในระยะยาว นอกจากนี้ยังช่วยส่งเสริมให้เด็กๆ เรียนต่อในระดับสูง ลดปัญหาการตั้งครรภ์ในวัยรุ่น ลดอัตราการก่ออาชญากรรม และเพิ่มประสิทธิภาพในการทำงาน งานวิจัยหลายชิ้นยังระบุอีกด้วยว่า การลงทุนในเด็กเล็กส่งผลทางเศรษฐกิจและสังคมที่ยิ่งใหญ่กว่าการแก้ปัญหาทีหลัง ซึ่งมักต้องใช้เงินลงทุนมากกว่า เช่น การจ้างครูเพิ่มขึ้นเพื่อปรับปรุงอัตราส่วนครูต่อนักเรียน

 

”การลงทุนในเด็กเล็กเป็นเรื่องจำเป็นเร่งด่วนอย่างยิ่ง โดยเฉพาะตอนนี้เนื่องจากประเทศไทยได้เข้าสู่การเป็นสังคมผู้สูงอายุ คือ มีเด็กเกิดใหม่น้อยลงและประชากรมีอายุยืนขึ้น” พิชัยกล่าว “นั่นหมายความว่าเด็กๆ ในวันนี้จะต้องได้รับการเตรียมพร้อมเพื่อโตเป็นประชากรที่มีคุณภาพมากกว่าคนรุ่นพ่อแม่ของเขา”