คอนเสิร์ตจากใบเลื่อย 
เสียงแหลมเล็กแต่โดดเด่นเกิดจากการใช้คันซอสีเข้ากับใบเลื่อย เครื่องมือพื้นฐานของงานช่างที่น่าจะห่างไกลกับคำว่าดนตรี แม้ต้นกำเนิดจะไม่แน่ชัดว่ามาจากที่ใด แต่ลักษณะร่วมที่ทุกประเทศต่างก็ใช้เลื่อยในการก่อสร้าง สันนิษฐานว่าช่างไม้ทั่วโลกน่าจะค้นพบว่าเลื่อยสามารถนำมาเล่นเป็นเครื่องดนตรีได้ โดยพบว่าดนตรีจากใบเลื่อยเริ่มเล่นกันในตอนปลายของศตวรรษที่ 17 ที่เลื่อยใบอ่อนผลิตใช้กันอย่างแพร่หลาย
เลื่อยไม้ส่วนใหญ่สามารถใช้สร้างเสียงดนตรีได้ แต่เลื่อยที่ผลิตขึ้นเพื่อเล่นดนตรีโดยเฉพาะจะบางและยาวกว่า ทำให้มีเสียงไพเราะและเล่นโน้ตได้หลากหลาย การเล่นเลื่อยดนตรีทำได้โดยการวางเลื่อยไว้ที่เข่า และรักษาใบเลื่อยให้เป็นรูปตัว S ตลอดเวลาจึงจะเกิดเสียง ซึ่งการขยับมือขึ้นลงจะทำให้เกิดโน้ตที่แตกต่างกัน เครื่องดนตรีชนิดนี้ นำไปเล่นร่วมกับเครื่องดนตรีอื่นๆ ทั้งเชลโล่ พิณ หรือวงคอนแชร์โต้ และมีการแต่งเพลงที่ใช้สำหรับเลื่อยดนตรีโดยเฉพาะ
Musical Saw Festival 2011 หรืองานเทศกาลเลื่อยดนตรีประจำปีที่ปีนี้จัดขึ้นเป็นปีที่ 9 ที่มหานครนิวยอร์ค สหรัฐอเมริกา อาจเป็นเครื่องการันตีได้ว่าเครื่องดนตรีชนิดนี้ยังคงมีกลุ่มผู้นิยมเล่นอยู่อย่างต่อเนื่อง และถือเป็นโอกาสให้เหล่านักเล่นเลื่อยดนตรีจากทั้งในสหรัฐอเมริกา และประเทศอื่นๆ อย่างญี่ปุ่น จีน หรืออินเดียมาพบปะแลกเปลี่ยนกัน ซึ่งในปี 2009 เทศกาลเลื่อยดนตรีนี้ยังทำสถิติวงดนตรีเลื่อยวงใหญ่ที่สุดของโลก คือรวบรวมนักดนตรีเลื่อย 53 คนลงกินเนสบุ๊คอีกด้วย