ร้องเล่นเป็นกวีกับกลุ่ม “กวีบนถนน”

บทกวีอาจดูเป็นเรื่องเข้าถึงยากและไกลตัว แต่ก็มีความพยายามของคนกลุ่มหนึ่ง ที่รวมตัวกันในนาม “กวีบนถนน” ซึ่งอยากให้พลังของภาษาและคุณค่าทางความคิดของงานกวีนิพนธ์ เข้าถึงผู้คนได้ง่ายขึ้น โดยใช้ศาสตร์การแสดงมาเพิ่มความน่าสนใจ

การโหยหาคนรักเพราะมนุษย์ถูกแบ่งร่างกายเป็นสองส่วน บทสนทนาในซิมโพเซียมของเพลโต หรือความรักที่ต้องพรากจากกันในลานอโศกของ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ และการเปรียบเปรยค่ำคืนอันมืดมิดกับความโศกเศร้าเพราะรักในราตรีประดับดาวของ ปาโบล เนรูด้า เหล่านี้คือหลากหลายมุมมองความรักของกวีต่างยุคต่างวัฒนธรรม ที่ถูกร้อยเรียงให้เชื่อมโยง ชวนขบคิด หากยังมีเสียงดนตรีบรรเลงสร้างอรรถรส เป็นรูปแบบที่กลุ่มคนรักบทกวีซึ่งรวมตัวกันมากว่า 1ปี ในนาม “กวีบนถนน” ใช้เป็นแนวทางในการสร้างบรรยากาศให้งานกวี เป็นพื้นที่สะท้อนความคิดและสร้างแรงบันดาลใจ ขณะเดียวกันก็สามารถเข้าถึงผู้คนได้ง่ายขึ้น

ทั้งเนื้อหา อารมณ์ ดนตรี ต่างถูกออกแบบให้ร้อยเรียงอย่างเป็นลำดับ เพราะทุกองค์ประกอบล้วนมีผลต่อการรับรู้ กลุ่มกวีบนถนนจึงได้นักทำละครเวที ฐานชน จันทร์เรือง ทายาทครูช่าง ชลประคัลภ์ จันทร์เรือง รับหน้าที่ออกแบบการแสดงเป็นกระบวนการละเอียดอ่อน และขั้นตอนสำคัญที่ทำให้งานวรรณกรรมทำหน้าที่เชื่อมโยงกวี ผู้อ่าน และผู้ฟังอย่างสมบูรณ์

ไม่เพียงเผยแพร่งานศิลปินมีชื่อ หาก กวีบนถนน ยังเป็นเส้นทางหล่อหลอมกวีรุ่นใหม่ เมื่อมีพื้นที่ให้แสดง จึงเป็นแรงผลักดันให้เกิดพลังสร้างสรรค์ที่ช่วยขับเคลื่อนพลังชีวิต