หนาวนี้ ออกไปดริปกาแฟ แตะขอบฟ้าที่ "ห้วยโทน" จ.น่าน

        มาถึง “ห้วยโทน” ก็ต้องขึ้นไปจุดชมวิว เดินไปอีก 100 เมตรไม่ไกล เสียงของหนุ่มชาวลัวะ โชเฟอร์ขับรถกระบะที่พาพวกเราขึ้นมาเช็คอิน ณ ห้วยโทน หมู่บ้านลับกลางหุบเขา ตะโกนบอก

“ตรงเส้นขอบฟ้าสีคราม ความหวังยังนำทางฉันใช่หรือไม่.. “ เสียงเพลงของพี่ตูน บอดี้สแลม ล่องลอยมาทันที พร้อมกับการตัดสินใจเดินไปตามทางที่เจ้าถิ่นแนะนำ

อ่านข่าว : โฮมสเตย์ “สกาด” เข้มแข็ง พร้อมรับนักท่องเที่ยวหนาวนี้ ดื่มด่ำวิวเขาและสายหมอก

ทิวเขาสลับสายหมอกตัดกับฟ้าสีฟ้าที่บ้านห้วยโทน ต.ดงพญา อ.บ่อเกลือ จ.น่าน

เส้นทางไม่ไกล เดินไปเพียง 100 เมตร ความจริงคือ เป็นดินลูกรัง น้ำฝนที่ตกลงมาตั้งแต่เมื่อคืนยังคงขังอยู่ สภาพเฉอะแฉะ ดินแดง แถมด้วยความสูงชัน สร้างความท้อให้กับคณะสูงวัยที่ใจสู้ แม้สังขารจะไม่เอื้ออำนวยกับการเดินขึ้นเขาสักเท่าไร แต่ความที่ทิวทัศน์สวยงามเกินบรรยาย ทะเลหมอกลอยมาไม่ขาดสาย ภูเขาเป็นแนวยาวต่อกัน พร้อมด้วยความเขียวขจีของต้นไม้น้อยใหญ่ หนาแน่นยิ่งกว่าหัวผักบร็อคโคลี่ ก็ต้องภูเขาที่ห้วยโทนนี่แหล่ะ

บรรยากาศเป็นตัวสร้างแรงฮึดสู้ให้เดินไปได้อย่างช้าๆ และขึ้นมาถึงจุดชมวิวอย่างไม่รู้ตัว

ทางขึ้นจุดชมวิวห้วยโทน สูงชัน

ใช่เลย มันใช่เลย มันสวยมากๆ คำว่า “สดชื่นเหมือนยืนอยู่บนยอดเขา” เป็นอย่างนี้นี่เอง แสงแดดอ่อนๆ ในยามเช้า ฟ้าสีฟ้าสดหลังฝนตก และสายหมอกลอยผ่านตัวเราไปเป็นระยะ ใบหน้าได้สัมผัสกับละอองน้ำเบาๆ อากาศบริสุทธิ์หายใจได้เต็มปอด โอโซนสร้างความสดชื่น รีเฟรชร่างกายให้หายเหนื่อยได้เป็นปลิดทิ้ง

แดดอ่อนยามเช้า ลมเย็น ท่ามกลางสายหมอก ณ จุดชมวิว ห้วยโทน

       ที่จริงแล้วหมู่บ้านห้วยโทน ไม่ได้อยู่ในแผนการเดินทางของเรา เป็นภาคผนวกที่เข้ามาโดยการเชื้อเชิญของผู้ดูแลโฮมสเตย์วิวสวยตะโกนที่สะปัน อยากจะพาไปชมความงามของทิวเขาหลวงพระบางกั้นพรมแดนระหว่างไทยกับ สปป.ลาว ที่หมู่บ้านห้วยโทน หมู่บ้านเล็กๆ ของชาวลัวะ พร้อมกับจัดหารถกระบะ 4W ให้เสร็จสรรพ

โฮมสเตย์เล็กๆ ก่อนถึงทางขึ้นห้วยโทน

หมู่บ้านห้วยโทนอยู่ห่างจากสะปันประมาณ 10 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางประมาณ 40-60 นาที ขึ้นอยู่กับความชำนาญของผู้ขับ รถเก๋ง รถตู้ ไม่สามารถขับขึ้นไปได้ การเดินทางโหดพอสมควร เนื่องจาก 2-3 วันที่ผ่านมาฝนตกตลอด ถนนดินลูกรัง กับคอนกรีตที่เทเป็นทางพอดีระยะห่างของล้อรถเป็นบางช่วง สร้างความยากลำบากในการขับมากขึ้น บวกกับความคดเคี้ยว สูงชันและโค้งหักศอกก็ทำให้คนอยู่หลังกระบะเสียวหัวใจได้เป็นระยะๆ

อ่านข่าว : “เที่ยวสะปัน” ในวันที่แปรเปลี่ยน ฤๅ เสน่ห์ชุมชนจะจางหายไป

เส้นทางขึ้นหมู่บ้านห้วยโทน ประมาณ 10 กิโลเมตร จากสะปัน

       “ห้วยโทน” หมู่บ้านลับที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางหุบเขาสลับซับซ้อน อยู่เหนือระดับน้ำทะเลประมาณ 1,200 เมตร เดิมเรียกตามภาษาถิ่นว่า “สะโทน” หมายถึงหมู่บ้านโดดๆ ที่อยู่บนเขา เกือบทั้งหมู่บ้านเป็นชาติพันธุ์ลัวะ กลุ่มสุดท้ายที่อาศัยบริเวณรอยต่อจังหวัดน่านกับ สปป.ลาวมาเป็นระยะเวลานานแล้ว นับถือศาสนาคริสต์ มีเพียง 6 ตระกูลอาศัยอยู่ ไม่มีโรงเรียน ไม่มีโรงพยาบาล ชาวบ้านส่งลูกไปเรียนที่โรงเรียนในชุมชนสะปัน อาชีพหลักทำการเกษตร นาขั้นบันได ปลูกพืชเมืองหนาว เช่น พริกหวาน องุ่น สตรอเบอร์รี่

สภาพบ้านชาวลัวะในหมู่บ้านห้วยโทน

นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ที่เดินทางมาที่ห้วยโทนจะเป็นสายลุย กางเต้นท์ ในหมู่บ้านมีโฮมสเตย์เล็กๆ ของชาวบ้านประมาณ 8-10 หลัง ถ้าไม่ใช่สายลุยแต่อยากขึ้นมาชมทิวทัศน์ของห้วยโทน แนะนำให้พักที่สะปัน และเช่ารถกระบะขึ้นมาที่ห้วยโทน ราคาเหมาจ่ายประมาณ 1,500 บาท ควรออกเดินทางแต่เช้าไม่เกิน 6 โมงเพื่อให้ทันชมพระอาทิตย์ขึ้นและทะเลหมอกในยามเช้า

นาขั้นบันไดที่หมู่บ้านห้วยโทน

บัวตองที่ห้วยโทนก็มีนะ

       จุดเด่นของหมู่บ้านห้วยโทนนอกจากธรรมชาติสวยงามแล้ว ยังเป็นแหล่งปลูกกาแฟอาราบิก้า แบรนด์ “ห้วยโทน” กาแฟคุณภาพที่มีชื่อเสียงโด่งดังมาก เคยได้รับรางวัลอันดับที่ 3 จากการประกวด Thailand Specialty Coffee Awards (TSCA) ประเภท Natural Process มาแล้วเมื่อปี 2021 เนื่องจากกาแฟห้วยโทน ปลูกบนเทือกเขา สูงจากระดับน้ำทะเล 1,200-1,600 เมตร เจริญเติบโตภายใต้อากาศเย็นตลอดทั้งปี มีความพิถีพิถันใส่ใจทุกกระบวนการผลิต ทำให้ได้เมล็ดกาแฟคุณภาพมีรสชาติโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ สามารถสร้างรายได้ให้กับชาวบ้านที่รวมตัวกันเป็นกลุ่มวิสาหกิจชุมชนผู้ผลิตกาแฟบ้านห้วยโทน เฉลี่ยต่อปีถึง 100,000-250,000 บาทต่อครัวเรือน โดยชาวบ้านได้รับความช่วยเหลือจากสถาบันวิจัยและพัฒนาที่สูง (องค์การมหาชน) เข้ามาส่งเสริมอาชีพใหม่ เพื่อแก้ปัญหาความยากจน

อ่านข่าว : ชมทะเลหมอก "สกายวอล์ค ทะเลหมอกอัยเยอร์เวง" จ.ยะลา

ร้านกาแฟเล็กๆ หมู่บ้านห้วยโทน จิบกาแฟชมวิว ห้วยโทน

       การได้ดื่มด่ำกับกาแฟห้วยโทนดริปสดใหม่ บนยอดดอย พร้อมอากาศเย็นสบายท่ามกลางธรรมชาติ นั่นคือ ความสุขที่ได้รับ แลกกับการเดินทางขึ้นมาอย่างสมบุกสมบัน กาแฟห้วยโทนมีความหอมมาก รสชาติขมเข้มกำลังดี ขากลับพวกเรายังได้ซื้อกาแฟเม็ดติดไม้ติดมือมาคนละถุง สองถุง ไว้ดริปที่กรุงเทพฯ เวลาคิดถึงห้วยโทน ก่อนขึ้นเครื่องบินกลับแวะร้านกาแฟในเมืองน่าน น้องบาริสต้าเล่าให้ฟังว่า กาแฟห้วยโทนหายาก ผลิตไม่พอจำหน่าย ในเมืองยังไม่มีขายเลยค่ะพี่ ได้ฟังเท่านั้น ความเสียดายเกิดขึ้นทันที อุตส่าห์ขึ้นไปถึงที่ ทำไมไม่ซื้อกลับมาเยอะๆ แต่ไม่เป็นไรแล้วเราจะกลับไปใหม่ ฝากไว้ก่อนนะ กาแฟและธรรมชาติสุดบรรยาย สไตล์หมู่บ้านลับที่ “ห้วยโทน”

อ่านข่าวอื่นๆ

โฮมสเตย์ “สกาด” เข้มแข็ง พร้อมรับนักท่องเที่ยวหนาวนี้ ดื่มด่ำวิวเขาและสายหมอก

แจกพิกัด 13 จุดลอยกระทง ทั่วไทย เริ่ม 18 - 28 พ.ย.66

ทาสแมวยิ้ม ผุด Soft Power “กางเกงแมว" อัตลักษณ์เมืองโคราช

หนาวนี้เที่ยว "ทุ่งดอกบัวตอง 2566" บนดอยแม่อูคอ จ.แม่ฮ่องสอน