มศว ปิ๊ง ตั้งชื่อโรงอาหาร “น้ำใจพี่น้องมศว” ปักธง สร้างวัฒนธรรมไม่นิ่งดูดาย
ผศ.นพ.เฉลิมชัย บุญยะลีพรรณ อธิการบดีมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ (มศว) เปิดเผยว่า ภายหลังจากที่สร้างโรงอาหารใหม่เสร็จด้วยแนวคิด โภชนาการสีเขียว เกิดโรงอาหารใหม่สวยงาม โปร่งกว่าเดิม และมีผู้มาใช้บริการเป็นจำนวนมาก แม้จะสร้างเป็นอาคาร 2 ชั้น แต่ก็ยังไม่สามารถรองรับผู้มาใช้บริการได้อย่างทั่วถึง ทำให้เกิดความแออัดและบางคนก็ไม่มีที่นั่งรับประทานอาหารหากเป็นช่วงเวลาพักกลางวัน ซึ่งบุคคลที่เข้ามาใช้บริการนอกจากจะเป็นบุคลากรภายในมหาวิทยาลัยแล้ว ยังมีบุคคลจากภายนอกเข้ามาใช้บริการด้วย หากเราจะสั่งห้ามไม่ให้บุคคลภายนอกได้เข้ามาใช้บริการก็จะเป็นการทำร้ายเขา และโรงอาหารของมหาวิทยาลัยซึ่งมีอาหารที่จำหน่ายในราคาถูกกว่าภายนอก ราคาขั้นต่ำของข้าวราดแกงจานละ 17 บาท ด้วยราคาที่ไม่แพงทำให้บุคคลภายนอกซึ่งส่วนใหญ่เป็นลูกจ้าง พนักงานบริษัท นิยมมารับประทานอาหารที่โรงอาหาร มศว เป็นจำนวนมาก การที่มศวจะดูแลเพียงแค่คนในมหาวิทยาลัย เพียงอย่างเดียวก็ดูจะไม่เหมาะสม
“ขณะเดียวกันเมื่อมีโรงอาหารโภชนาการสีเขียวเกิดขึ้น โรงอาหารเก่าจึงไม่มีการใช้งาน ได้ระดมแนวคิดจากประชาคม มศว ว่าพื้นที่โรงอาหารเก่าโรงเดิมควรจะนำมาทำเป็นพื้นที่เพื่อการใช้สอยอะไร ไม่ว่าจะเป็นสโมสรนิสิต ลานกิจกรรมเพื่อให้นิสิตได้มีโอกาสทำกิจกรรม แต่จากการระดมแนวคิดส่งผลให้เกิดข้อสรุปว่า อยากให้คงความเป็นโรงอาหารเดิมเอาไว้ เพราะทุกคนมองเห็นปัญหาว่าพื้นที่การรับประทานอาหารในช่วงที่มีคนใช้บริการจำนวนมาก พื้นที่โรงอาหารใหม่ไม่สามารถตอบสนองความต้องการของผู้มาใช้บริการได้ทั่วถึง ผมจึงได้หารือทีมผู้บริหารมหาวิทยาลัยและตัดสินใจว่าเราต้องเปิดใช้พื้นที่โรงอาหารเดิม ผมก็ชักชวนประชาคม มศว ไม่ว่าจะเป็นผู้บริหาร อาจารย์ พนักงานในส่วนต่างๆ ตลอดถึงนิสิต ได้มาร่วมกันทำความสะอาดพื้นที่โรงอาหาร เพราะจะเปิดให้บริการเช่นเดิมตั้งแต่วันจันทร์ ที่ 30 มกราคม 2555 เป็นต้นไป ซึ่งระยะแรกคงต้องใช้พื้นที่เป็นที่รับประทานอาหารก่อน โดยให้ผู้ใช้บริการทั้งภายนอกและภายในมหาวิทยาลัย ไปซื้ออาหารที่โรงอาหารโภชนาการสีเขียว แล้วมานั่งรับประทานที่โรงอาหารเก่า หากโรงอาหารโภชนาการสีเขียวเต็มไปด้วยผู้มาใช้บริการ ก่อนที่เราจะคัดเลือกให้ร้านอาหารมาเพิ่มเติมคงต้องใช้เวลาอีกสักระยะ”
ผศ.นพ.เฉลิมชัย กล่าวว่า ในฐานะผู้บริหารสามารถสั่งการให้เจ้าหน้าที่มาทำความสะอาดได้ แต่ไม่เลือกวิธีสั่งการ ผมจึงกระตุ้นให้ทุกคนมีจิตอาสา เน้นการมีส่วนร่วม ทั้งนี้ผมเชื่อว่าการได้ลงมือทำความสะอาดพื้นที่โรงอาหารเอง ทำให้ทุกคนที่มาร่วมงานเกิดจิตสำนึกที่จะทำเพื่อส่วนรวม การได้ทำความสะอาดโรงอาหารร่วมกัน โดยมีทีมผู้บริหารใส่ใจ ลงมาร่วมทำความสะอาดด้วย จะทำให้เกิดแนวร่วมในการทำงานเพื่อส่วนรวมมากขึ้น จะส่งผลให้เกิดเป็นความรักความผูกพันในมหาวิทยาลัย ความเป็นหนึ่งเดียว ความรู้สึกของการร่วมทุกข์ร่วมสุขเกิดขึ้น จึงจะตั้งชื่อโรงอาหารเก่าที่พวกเรามาร่วมกันทำความสะอาดว่า โรงอาหารน้ำใจพี่น้องมศว ชื่อนี้จะทำให้พวกเราได้ระลึกถึงกันในการมีจิตอาสา อยากให้พวกเรามศว หากสามารถทำอะไรได้ หรืองานอะไรที่เรารวมตัวกันทำเพื่อประโยชน์มหาวิทยาลัยได้ก็ขอให้ทำ ไม่ต้องรอ อยากให้เกิดเป็นวัฒนธรรมของคนมศว ที่ไม่นิ่งดูดายกับการช่วยเหลืองานมหาวิทยาลัย มีส่วนร่วมความเป็นหนึ่งเดียวกัน ช่วยเหลือองค์กรเพื่อให้เกิดสิ่งที่ดีขึ้น
