เมื่อครูช่างในลำพูนเลือกที่จะหยิบความนิ่ม นุ่ม อันเป็นอัตลักษณ์ของฝ้ายสีเขียวที่เสาะหามาปลูกได้เฉพาะถิ่นที่ของตน นำมาถักทอเป็นเสื้อผ้าบริสุทธิ์ให้เด็ก ผสานกับการออกแบบของนักออกแบบรุ่นใหม่ เสื้อผ้าของแม่และเด็กจึงออกมาหลากหลาย ทันสมัย และคงความเป็นมิตรต่อธรรมชาติเอาไว้
ออกไปพบปะครูช่างของกลุ่มหัตถกรรมผ้าชนเผ่าลีซอหนองตอง ที่จุดประกายให้นักออกแบบนำความโดดเด่นจากเทคนิคการเย็บทับซ้อนต่อกันจนเป็นผ้าผืนยาวที่พวกเขาไม่เคยทำมาก่อน ฉีกกฎเดิม ๆ เปิดตลาดใหม่ที่ไม่จำกัดอยู่แค่เสื้อผ้าม่อห้อม แต่มุ่งที่จะนำเอางานฝีมือท้องถิ่นจากเครือข่ายชุมชน
การทอผ้าของชาวบ้านบนดอยสูงโดยมากแล้วนิยมใช้กี่เอวเป็นเครื่องมือในการทอ ผู้ทอจะต้องนั่งอยู่กับพื้นและสวมใส่เข็มขัดคาดหลัง เพื่อดึงให้ผืนผ้าทอตึงระหว่างการทอ สามารถบังคับให้เส้นด้ายตึงหรือหย่อนได้ตามต้องการ ขึ้นอยู่กับการเคลื่อนไหวร่างกายของผู้ทอ ข้อจำกัดของกี่เอวคือไม่สามารถทอผ้าผืนใหญ่ได้ ต้องอาศัยทอผ้าผืนเล็กแล้วนำมาเย็บต่อกัน