ผู้สื่อข่าวรายงานว่าผู้ใช้เฟซบุ๊ก ไอซ์ ไตรภพ ได้โพสต์เรื่องน่าประทับใจของครอบครัวหลังจากทำสแตนดี้รูปแม่ ที่เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งเมื่อ 4 ปีก่อน โดยนำไปเซอร์ไพรส์น้องชาย ในวันรับปริญญา เมื่อวันที่ 1 พ.ย.ที่ผ่านมา สร้างรอยยิ้ม น้ำตา และเป็นภาพที่ประทับใจในโซเชียล จนถูกเล่าต่อและแชร์ต่อจำนวนมาก ทั้งนี้สแตนดี้รูปแม่ เขียนข้อความว่า
แม่ภูมิใจในตัวลูกมาก
วันนี้ (4 พ.ย.2562) ไทยพีบีเอสออนไลน์ สัมภาษณ์ นายไตรภพ ทศธำรมย์ หรือไอซ์ พี่ชายที่เซอร์ ไพรส์น้อง กล่าวว่า ตั้งใจทำสแตนดี้รูปแม่มาในวันรับปริญญาของน้องชายคือไตรรงค์ เพราะอยากให้น้องชายรู้สึกอบอุ่น และภูมิใจในความสำเร็จแม้ว่าจะไม่มีแม่อยู่เคียงข้างในวันรับปริญญา ซึ่งเป็นความรู้สึกเหมือนกับสมัยที่ตัวเองเคยเรียนจบและมีแม่อยู่ด้วย
ไตรภพ บอกว่า เพราะแม่ป่วยมะเร็งระยะสุดท้าย หลังจากแม่ฉีดมอร์ฟีน เพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวดจากโรคมะเร็ง ทำให้แม่พูดมา 2 เรื่องคืองานรับปริญญาของน้องชาย ทั้งที่ตอนที่แม่ป่วยน้องเพิ่งเรียนปี 1 และเรื่องของเขาในด้านการงาน รวมทั้งงานแต่งงาน รวมทั้งการดูแลน้องชาย ทำให้คิดทำสแตนดี้เป็นตัวแทนของแม่ จึงนำไปเซอร์ไพร์ส์น้องในวันรับปริญญา
ผมสัญญากับแม่ในวันที่แม่เริ่มมีอาการไม่ดี และเป็นสัญญาที่ติดค้างเพื่อให้แม่ความสุข และรอวันที่น้องสำเร็จการศึกษา วันที่น้องรับปริญญา เขาทำสำเร็จเรียนจบเกียรตินิยม ในภาควิชาวิศวกรรมการบินและอวกาศ คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ทำตามสัญญาความฝันของแม่ -ภูมิใจกับน้อง
เขาบอกว่า วินาทีที่แรกที่น้องชายเห็นสแตนดี้แม่ เขารู้สึกตื้นตันและร้องไห้ออกมา เพราะตลอดเวลาหลังจากแม่เสียชีวิต ทุกครั้งที่น้องจะสอบ เขาจะเครียดและจะบอกว่าคิดถึงแม่มาตลอด ซึ่งแม่เคยอัดคลิปอัดไว้ให้กำลังใจน้องให้ตั้งใจเรียน เพราะสมัยเด็กๆ น้องชายป่วยเป็นโรคลมชัก ป่วยบ่อย ทำให้การเรียนเริ่มแย่ และช่วงวัยเด็กมีช่วงหนึ่งที่เริ่มไม่อยากไปโรงงเรียน
ผมรู้สึกภูมิใจที่เห็นน้องสำเร็จในชีวิต และเขาตั้งใจที่ขอทุนไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ซึ่งช่วงที่น้องเป็นลมชัก งอแงไม่อยากไปเรียน ผมเคยกระทืบเขา และผลักดันให้เขาเรียนหนังสือ กระทั่งวันนี้ที่เขาเรียนจบปริญญาตรี ผมก็ดีใจกับน้องมาก
นายไตรภพ กล่าวว่า ในช่วงที่แม่ป่วย แม่มีพลังบวกในเรื่องผู้ป่วย และกำลังใจกับผู้ป่วยโรคมะเร็ง และสิ่งที่อยากฝาก และให้กำลังใจกับทุกครอบครัว คือคำที่ตัวเองใช้มาตลอดว่า
มีคนรักอยู่จงดูแลให้ดี เพราถ้าไม่มีแล้วทำอะไรไม่ได้
บันทึกความทรงจำ
ก่อนหน้าเมื่อวันที่่ 31 ต.ค.ที่ผ่านมา เขาได้โพสต์เรื่องราวไว้ว่า #ความฝันของแม่ความพยายามของลูกคืนหนึ่งขณะที่ผมนอนเฝ้าแม่ที่ป่วยเป็นโรคมะเร็งระยะสุดท้ายอยู่ที่โรงพยาบาล แม่สะดุ้งตื่นพร้อมปลุกผมขึ้นมากลางดึก เนื่องจากมีอาการประสาทหลอนเพราะฤทธิ์ของมอร์ฟีน พร้อมบ่นพรึมพรำออกมาว่า
แม่ : ไอซ์ๆ ตื่นได้แล้วๆ สายแล้วๆ
ผม : อะไรแม่ ตีสองอยู่เลย?
แม่ : รีบเก็บของๆ รถตู้มารอรับแล้ว
ผม : รถตู้ไหนแม่ แล้วแม่จะรีบไปไหน?
แม่ : ก็วันนี้งานรับปริญญาน้องไง แม่จะรีบไปงานรับปริญญาน้อง . . .
เมื่อได้ยินประโยคนี้จากปากแม่ที่นอนป่วยติดเตียง น้ำตามันจะไหล มันจุกอกจนพูดไม่ออกเลย เพราะตอนนั้นน้องชายผมเพิ่งเรียนอยู่ปี 1 เอง สิ่งที่ผมทำไปตอนนั้น คือเปิดรูปน้องใส่ชุดนักศึกษาในมือถือให้แม่ดู และทำท่าเก็บข้าวเก็บของเล่นละครตามน้ำว่ากำลังจะไปงานรับปริญญาน้อง เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ เพื่อให้แม่เขานอนหลับไป นี่ใช่ไหม หัวใจของคนเป็นพ่อเป็นแม่ ที่เหนื่อยยากลำบากตรากตรำมาทั้งชีวิต ความรู้สึกนึกคิดก็มีแต่ลูก
ภาพ :ไอซ์ ไตรภพ
วันนี้น้องทำสำเร็จตามที่สัญญาแล้วนะแม่ ไอ้เด็กที่โดนพี่กระทืบ เพราะไม่ยอมไปโรงเรียน สอบตกได้ที่โหล่ของห้องทุกปี วันนี้มันจบเกียรตินิยมเลยนะ มันโคตรมานะ มันโคตรตั้งใจทำเพื่อแม่เลย ภูมิใจกับน้องเลยละซิ ไอซ์พาแม่มางานรับปริญญาน้องตามที่เคยสัญญาแล้วนะ หวังว่าแม่ได้เห็นภาพเหล่านี้แม่คงภูมิใจ
ปล.หวังว่าเรื่องราวนี้ จะเป็นพลังดีๆ ให้กับทุกคนที่ตั้งใจทำอะไรสักอย่างเพื่อคนที่อยู่ข้างหลังนะครับ ขอให้ผลนั้นสมหวังดั่งใจหมายทุกประการ #สุขสันต์วันรับปริญญา #มีคนรักอยู่จงดูแลให้ดี #วันนี้เมื่อ4ปีที่แล้ว #ครบรอบวันแม่จากไป