มองไม่เห็น ไม่เป็นอุปสรรค เพราะเพียงแค่ฟังเสียง ก็ทำให้ปนิตา วัย 16 ปี สนุกไปกับการลองพากษ์และสร้างจังหวะดนตรีด้วยโทนให้เป็นครั้งแรกในชีวิต ขณะที่เพื่อนสมาชิกคนที่เหลือช่วยกันตอกลายหนังตะลุง ความสามัคคีเป็นที่มาของผลงานชิ้นโบว์แดงที่ทุกคนร่วมลงมือ นี่เป็นวัตถุประสงค์สำคัญของค่ายศิลปะเพื่อมวลมนุษย์ หรือ Art for All ที่ทำให้เห็นว่าความต่างทางร่างกาย ไม่ได้ลดทอนความสุขจากกิจกรรมที่เกิดจากการช่วยเหลือเกื้อกูล ตลอด 4 วัน เยาวชนกว่า 240 คน จาก 5 จังหวัดชายแดนใต้ ที่ส่วนหนึ่งพิการ ด้อยโอกาส รวมถึงเยาวชนทั่วไปที่สนใจงานศิลปะ ได้ใกล้ชิด และร่วมละลายพฤติกรรมผ่านกิจกรรมสร้างสรรค์ที่หลากหลาย
ปนิตา ก้ำคู่ เยาวชนค่าย Art for All เผยว่า ดูหนังตะลุงแล้วมันสนุกมาก มัน คือเค้าพูดแบบแม่นดงส่งแม่นน้ำลายแม่นน้ำตาแค่นี้หนูก็มีความสุขแล้ว
วาที ทรัพย์สิน ผู้บริหารจัดการพิพิธภัณฑ์หนังตะลุง กล่าวว่า การให้โอกาสเด็กได้สัมผัสวัฒนธรรมของท้องถิ่นเป็นเรื่องสำคัญมาก เราเคยให้โอกาสกับเด็กที่ปกติทุกระดับ เด็กที่ด้อยโอกาสเราไม่เคยให้ความสำคัญสักเท่าไหร่นึง เด็กเหล่านี้น่าจะต้องเรียนรู้ได้เหมือนกัน เลยคิดว่าต้องถ่ายทอดให้เด็กกลุ่มนี้ได้สัมผัส คนใต้ต้องรู้จักหนังตะลุง ซักครั้งนึงในชีวิตต้องแกะหนังตะลุงเป็น
เราจะเห็นความร่วมแรงร่วมใจของน้อง ๆ นะคะที่ช่วยกันทำงานศิลปะชิ้นนี้ขึ้นมาค่ะ ซึ่งถ้าใครทำอะไรได้ก็ทำไป แต่ถ้าใครทำไม่ได้ น้องๆก็จะช่วยสอนกันและกันนะคะ ซึ่งผลงานชิ้นนี้สร้างเป็นรูปนกยูงค่ะ
กว่าจะเป็นนกยูงตัวใหญ่ ต้องช่วยกันผูกเชือกฟาง ยึดกิ่งไม้ มาจากการร่วมกันคิดของสมาชิกทุกคน ที่แบ่งงานอย่างชัดเจน อย่างเพื่อนผู้พิการทางสายตาช่วยเป็นปากและหู เพื่อนที่หูหนวกเป็นดวงตา ผู้ที่ขาดแขนขาเป็นสมอง และผู้ที่บกพร่องทางปัญญาเป็นแรงกาย ส่วนเพื่อนๆ ที่เหลือยังทำหน้าที่สำคัญ เป็นสื่อกลางช่วยสื่อสาร //หลายกิจกรรมในค่ายศิลปะเพื่อมวลมนุษย์ เปิดโอกาสให้เยาวชนสร้างสรรค์ผลงานได้อย่างอิสระ เปิดพื้นที่แสดงออกทางความรู้สึก นึกคิด ต่อยอดจินตนาการนอกกรอบจากที่เคยรู้
ตลอด 16 ปีที่มูลนิธิศิลปะเพื่อมวลมนุษย์ จัดกิจกรรมโดยให้เยาวชนแต่ละพื้นที่ใช้เวลาร่วมกันอย่างสร้างสรรค์ โดยเฉพาะกับเยาวชนผู้พิการที่ไม่มีโอกาสสร้างงานศิลปะมากนัก ศิลปะเพื่อมวลมนุษย์ Art For All ปีที่ 16 จัดขึ้นที่จังหวัดสุราษฎร์ฐานี ภายใต้แนวคิด ศิลป์ สร้างสรรค์ สันติสุข ให้ศิลปะสร้างความสงบสุขภายในใจ เรียนรู้การเป็นผู้ให้และผู้รับ ไปจนถึงกระตุ้นให้ทุกคนพึ่งพาตัวเองเท่าที่จะทำได้