ร้าน "ยูไลย์ เทเลอร์"ยังคงสภาพเดิมไม่แตกต่างไปจากดั้งเดิมด้วยเพราะความสมถะของเจ้าของร้านปัจจุบัน ภายในร้านถูกตบแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์เรียบง่าย ดูสะอาดตา แต่กลับโดดเด่น ที่เกือบทุกส่วนในร้านประดับพระบรมฉายาลักษณ์พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ที่ทรงพระเมตตาต่อ ครอบครัว "หลุยลาภประเสริฐ" ด้วยการรับใช้ใต้เบื้องพระยุคลบาทอย่างใกล้ชิด เพื่อถวายงานในการตัดเย็บฉลองพระองค์ให้แก่พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาภูมิพลอดุลยเดช และพระบรมวงศานุวงศ์ทุกพระองค์
ก่อนที่จะมาเป็น "ร้านยูไลย เทเลอร์" ที่ตั้งอยู่บนถนนศาลาแดงในปัจจุบัน ในช่วงต้นพุทธศักราช 2500 คนไทยเชื้อสายจีนที่อพยพมาอยู่เมืองในไทยนาม
"คุณนุ้ย แซ่หลุ่ย" บิดาของ นายสมภพ หลุยลาภประเสริฐ ทายาทรุ่นที่ 2 ยูไลย์ เทเลอร์คนปัจจุบัน เป็นคนไทยเชื้อสายจีนที่อพยพเข้ามาเป็นช่างตัดเย็บเสื้อผ้า โดยลูกค้าจะเรียกเขาว่า "ยูไลย" ด้วยการตัดเย็บที่ปราณีตเป็นเอกลักษณ์ ทำให้ถูกเล่าขานปากต่อปาก กระทั่งท่านชูภาสน์ ชูโต กรมวังผู้ใหญ่ในขณะนั้นและตุล บุนนาค นำฉลองพระองค์ที่ตัดจากประเทศอังกฤษมาให้ทางร้านแก้ไข จึงนับเป็นจุดเริ่มต้นที่ร้านได้ทำถวายแด่พระองค์
นายสมภพ เป็นทายาทรุ่นที่ 2 หลังจากบิดาถึงแก่กรรม และด้วยความมานะอุตสาหะ สั่งสมความรู้และประสบการณ์เพียงพอ จึงได้รับโอกาสถวายงานในการตัดเย็บฉลองพระองค์อีกครั้ง
นายสมภพกล่าวว่า สูทที่พระองค์ท่านทรงโปรดมักเป็นสูทแบบอังกฤษ ไม่ค่อยเข้ารูปมากนัก ทรงสวมแล้วสบายพระองค์ ส่วนสีที่ทรงโปรดก็จะเป็นสีโทนอ่อน สีเบส และสีที่สว่าง แต่หากเป็นงานกลางคืนแล้วนั้น พระองค์จะทรงโปรดสีเข้มและแบบเรียบๆ
ส่วนเสื้อที่ใส่เล่นกับเด็ก ๆ ตามคำเรียกของพระองค์ซึ่งหมายถึงคุณทองแดงและสุนัขทรงเลี้ยง ก็จะเป็นเสื้อตัวใหญ่ที่สวมใส่สบาย เมื่อขาดจะนำมาปะชุนและนำกลับไปใส่ใหม่ เพื่อเป็นการประหยัด
สำหรับข้อคิดในชีวิตที่คุณสมภพได้จากพระองค์ท่าน ในเรื่องงานจะพระองค์ท่าน จะทรงรับสั่งให้จดรายละเอียดให้สมบูรณ์ เนื่องจากพระองค์ไม่มีเวลามากนัก ต้องทรงงานโดยตลอด จึงทำให้นายสมภพ เป็นคนที่ทำงานอย่างประณีตและรอบคอบมาก ส่วนการที่พระองค์ไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าบ่อยนักทำให้นายสมภพ รู้จักมัธยัสถ์ บนพื้นฐานแห่งเศรษฐกิจพอเพียงตามรอยพระองค์ท่าน
แม้พระองค์จะเสด็จสวรรคตแล้วแต่การได้ถวายงานมากกว่า 40 ปี ทำให้ครอบครัวของกิจการช่างตัดเย็บยูไลย เทเลอร์ ได้รับความไว้วางใจจนได้รับพระราชทานตราตั้งจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเมื่อปี พ.ศ.2550 ถือได้ว่าเป็นความภาคภูมิใจสูงสุดของครอบครัวจีนบนแผ่นดินไทย