วิถีบนดอย อ.ท่าสองยาง จ.ตาก
บ้านซอแขละกา ต.แม่วะหลวง และบ้านแม่ปอคี ต.ท่าสองยาง ชุมชนของชาวปกาเกอะญอ ที่ตั้งอยู่บนดอยที่ห่างไกลจากตัวอำเภอท่าสองยางเกือบ 70 กิโลเมตร ผู้คนที่นี่ยังยืนหยัดในวิถีแบบดั้งเดิม อาศัยธรรมชาติในการเพาะปลูก และพึ่งพาตนเองในทำเครื่องใช้และเครื่องนุ่งห่ม
บ้านซอแขระกา ชาวบ้านจะทอผ้าใช้เอง รวมถึงการทอให้กับคนในครอบครัว โดยไม่นิยมที่จะซื้อขาย เพราะส่วนใหญ่จะเป็นการทอที่ให้กับคนที่รักเท่านั้น
บ้านแม่ปอคี หมู่บ้านในหุบเขาที่งดงามด้วยน้ำตกหลายสาย มีป่าไม้สมบูรณ์ เพราะคนที่นี่รักษาป่าตามความเชื่อ โดยแบ่งให้มีป่าจิตวิญญาณ ป่าอนุรักษ์ ป่าสะดือ (ที่แขวนสะดือของทารกแรกเกิดชายหญิง) ป่าชุมชนและป่าช้าสำหรับฝังศพ ส่วนที่ทำกินจะมี "ไร่หมุนเวียน" จำนวน 5 แปลงใหญ่ ตามวิถีดั้งเดิมที่ทำสืบทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ ซึ่งเป็นของทุกครอบครัวในชุมชนใช้ร่วมกัน โดยจะไม่มีการบุกรุกเปิดพื้นที่ป่าใหม่ จะทำไร่หมุนเวียนเพียงปีละ 1 แปลง ส่วนแปลงที่เหลือจะปล่อยให้เป็นป่าเหล่า ซึ่งคือภูมิปัญญาในการใช้ที่ดินทำให้ผืนดินได้พัก สร้างแร่ธาตุอาหาร เมื่อกลับมาเพาะปลูกอีกครั้งจะทำให้พืชผลงอกงาม ได้ผลผลิตดี ที่สำคัญคือไม่ต้องใช้ปุ๋ยเคมีมาบำรุงดิน ในไร่หมุนเวียนจะมีพืชพรรณที่หลากหลาย มีทั้ง ข้าว พริก ฟักทอง ฟักเขียว บวบ ผักกาด เผือก มัน จนไปถึงพืชดอก เช่น ดาวเรือง หงอนไก่
ชาวบ้านที่บ้านแม่ปอคี มีการเก็บถนอมอาหารที่เรียกว่าผักกาดแห้ง โดยใช้ต้นผักกาดมาตำในกระบอกไม้ไผ่และหมักเอาไว้จนกระทั่งไม้ไผ่สีเขียวเริ่มกลายเป็นสีเหลือง จากนั้นก็เอาไปตากจนแห้งและเอามากินกับอาหาร
ติดตามเรื่องราววิถีคนบนดอยที่ยังทอผ้าเป็นมรดกให้ลูกหลาน และ จักสานเครื่องใช้ให้ภรรยาที่รัก ได้ในรายการซีรีส์วิถีคน ตอนวิถีบนดอย อ.ท่าสองยาง จ.ตาก วันเสาร์ที่ 15 มีนาคม 2568 เวลา 13.30 - 14.00 น. ทางไทยพีบีเอส รับชมออนไลน์ทาง www.thaipbs.or.th/Live
วิถีบนดอย อ.ท่าสองยาง จ.ตาก
บ้านซอแขละกา ต.แม่วะหลวง และบ้านแม่ปอคี ต.ท่าสองยาง ชุมชนของชาวปกาเกอะญอ ที่ตั้งอยู่บนดอยที่ห่างไกลจากตัวอำเภอท่าสองยางเกือบ 70 กิโลเมตร ผู้คนที่นี่ยังยืนหยัดในวิถีแบบดั้งเดิม อาศัยธรรมชาติในการเพาะปลูก และพึ่งพาตนเองในทำเครื่องใช้และเครื่องนุ่งห่ม
บ้านซอแขระกา ชาวบ้านจะทอผ้าใช้เอง รวมถึงการทอให้กับคนในครอบครัว โดยไม่นิยมที่จะซื้อขาย เพราะส่วนใหญ่จะเป็นการทอที่ให้กับคนที่รักเท่านั้น
บ้านแม่ปอคี หมู่บ้านในหุบเขาที่งดงามด้วยน้ำตกหลายสาย มีป่าไม้สมบูรณ์ เพราะคนที่นี่รักษาป่าตามความเชื่อ โดยแบ่งให้มีป่าจิตวิญญาณ ป่าอนุรักษ์ ป่าสะดือ (ที่แขวนสะดือของทารกแรกเกิดชายหญิง) ป่าชุมชนและป่าช้าสำหรับฝังศพ ส่วนที่ทำกินจะมี "ไร่หมุนเวียน" จำนวน 5 แปลงใหญ่ ตามวิถีดั้งเดิมที่ทำสืบทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ ซึ่งเป็นของทุกครอบครัวในชุมชนใช้ร่วมกัน โดยจะไม่มีการบุกรุกเปิดพื้นที่ป่าใหม่ จะทำไร่หมุนเวียนเพียงปีละ 1 แปลง ส่วนแปลงที่เหลือจะปล่อยให้เป็นป่าเหล่า ซึ่งคือภูมิปัญญาในการใช้ที่ดินทำให้ผืนดินได้พัก สร้างแร่ธาตุอาหาร เมื่อกลับมาเพาะปลูกอีกครั้งจะทำให้พืชผลงอกงาม ได้ผลผลิตดี ที่สำคัญคือไม่ต้องใช้ปุ๋ยเคมีมาบำรุงดิน ในไร่หมุนเวียนจะมีพืชพรรณที่หลากหลาย มีทั้ง ข้าว พริก ฟักทอง ฟักเขียว บวบ ผักกาด เผือก มัน จนไปถึงพืชดอก เช่น ดาวเรือง หงอนไก่
ชาวบ้านที่บ้านแม่ปอคี มีการเก็บถนอมอาหารที่เรียกว่าผักกาดแห้ง โดยใช้ต้นผักกาดมาตำในกระบอกไม้ไผ่และหมักเอาไว้จนกระทั่งไม้ไผ่สีเขียวเริ่มกลายเป็นสีเหลือง จากนั้นก็เอาไปตากจนแห้งและเอามากินกับอาหาร
ติดตามเรื่องราววิถีคนบนดอยที่ยังทอผ้าเป็นมรดกให้ลูกหลาน และ จักสานเครื่องใช้ให้ภรรยาที่รัก ได้ในรายการซีรีส์วิถีคน ตอนวิถีบนดอย อ.ท่าสองยาง จ.ตาก วันเสาร์ที่ 15 มีนาคม 2568 เวลา 13.30 - 14.00 น. ทางไทยพีบีเอส รับชมออนไลน์ทาง www.thaipbs.or.th/Live
Journeys in Japan การท่องเที่ยวในญี่ปุ่น
ข่าวดึก
ละครดี ซีรีส์เด่น
